به گزارش روابط عمومی مدیریت امور شاهد و ایثارگر، به بهانه ی فرا رسیدن ماه مبارک رمضان و بهار قرآن، محمد سالاری کارشناس امور فرهنگی مدیریت امور شاهد ایثارگر با خانم مریم شمس آبادی دانشجوی معزز شاهد و ایثاگر رشته پزشکی فعال و برگزیده قرآنی در گفتگویی صمیمانه از چگونگی فعالیت این حافظ جوان در حوزه قرآنی پرسید :
سلام لطفا خودتان را معرفی نمایید؟
به نام خدا مریم شمس‌آبادی هستم دانشجوی ترم ۴ پزشکی
ضمن خوش آمد گویی به شما با توجه به صحبت های قبلی و فعالیت سرکارعالی در زمینه حفظ قرآن بفرمائید که این فعالیت را چگونه آغاز کرده اید؟
ارتباط با قرآن برای بنده از همان زمان کودکی با حفظ سوره های کوچک و با کمک و تشویق والدینم صورت گرفت و در کلاس ششم با توجه به علاقه‌ای که در من وجود داشت به صورت جدی این فعالیت آغاز شد و من به همراه تعدادی از دوستان تصمیم گرفتم در کلاسهای حفظ قرآن شرکت کنم و علیرغم مشغله درسی و مشکلات و سختی هایی که وجود داشت سعی کردم که حفظ قرآن را ادامه دهم
با چه چالش و مشکلاتی روبرو بودید؟
با توجه به سن کم و از طرفی دیگر این که در آن زمان با زبان عربی آشنایی نداشتم حفظ آیات و درک و تلفظ آنها برایم کمی دشوار بود همچنین از سوی دیگر از آنجا که یکی از اصول حفظ قرآن ثبیت آیات حفظ شده در ذهن است من می بایست علاوه بر حفظ آیات برای حفظ محفوظات برنامه‌ریزی می کردم و وقت می گذاشتم و همزمان به درس و مدرسه هم می پرداختم.
موفق به حفظ چند جزء از قرآن کریم شده اید؟
بنده توفیق حفظ چهار جزء از قرآن کریم را دارم
برای ما از چگونگی آشنایی با کلاسهای قرآن و شروع فعالیت‌های خود بگویید؟
در کنار مدرسه ابتدایی ام مسجدی بود که در آن کلاسهای قرآن تشکیل می شد روزی مادر یکی از دوستانم این موضوع رو مطرح کرد و از ما خواست تا در صورت علاقه در این کلاس ها شرکت کنیم و همان زمان یکی از دوستانم در آن کلاس ها شرکت کرد و از من هم خواست تا در کنار او باشم و این ارتباط دوستانه که بین ما بود باعث شد تا من هم به همراه دوستم در این کلاس ها شرکت کردم به خوبی بهیاد دارم که این جمع دوستانه انگیزه مهمی برای شرکت در این کلاس ها بود به نظر من کلا این رقابت و فضای دوستانه چه در مقوله حفظ قرآن و چه در کلیه کارهای گروهی دیگر موجب تقویت انگیزه برای جوانان و دستیابی به ثمره مطلوب تر در کارها خواهد شد.
همانطور که میدانید خوشبختانه امسال شاهد حضور شدن کلاسها بعد از گذراندن دوران کرونا و تشکیل دوباره دورهمی های گروهی دانشجویان هستیم به نظر شما انجام کارهای گروهی و دنبال کردن فعالیت های فوق برنامه به صورت گروهی چقدر میتواند برای دانشجویان در زندگی شغل آینده آنان موثر باشد؟
مسلما فعالیت های گروهی و این ارتباط دوستانه ای که وجود دارد باعث تقویت انگیزه در انجام کارها میشود هر جا که به هر دلیلی انگیزه ها کم رنگ شود وجود دوستان میتواند تلنگر و ترغیب کننده باشد و اگر هدفمندی و برنامه ریزی مستحکم تری وجود داشته باشد حتما دستیابی به هدف آسان‌تر شود.
به نظر شما فعالیت های فوق برنامه اعم از قرآنی و فعالیت در حوزه‌های دیگر چگونه در افزایش مهارت های زندگی دانشجو در دوران پس از دانشگاه میتواند موثر باشد؟
دانشگاه اصولاً یک محیط علمی و آموزشی است و ورود دانشجویان به این محیط باعث افزایش توانایی های علمی وی خواهد شد اما دانشجو میتواند از این فرصت و موقعیت استفاده و بهره مندی بیشتری ببرد و در کنار درس خواندن مهارت های دیگر را نیز در خود پرورش دهد و از بسترهای مختلفی که در حوزه های فوق برنامه و فرهنگی وجود دارد بهره مند شده و توانایی‌ها و استعدادهای خودش را در این حوزه ها شکوفا کند خداوند در وجود همه ما استعداد های مختلفی قرار داده است و به نظر من این نکته خیلی مهمی است که ما باید با ایجاد فرصت‌های گوناگون زمینه را برای شناسایی و شکوفایی این استعدادها مهیا کنیم و تنها به بعد علمی در دانشگاه نپردازیم و در کنار علم‌آموزی فعالیت‌های دیگر اجتماعی که علاقه مند هستیم نیز داشته باشیم
به نظر شما اگر چنین موقعیت‌های در دانشگاه برای فعالیت دانشجویان به وجود آید از سوی دانشجویان استقبال خواهد شد؟
بله قطعاً حتی در دوران کرونا که فعالیت حضوری وجود نداشت من شاهد فعالیت گروهی دوستانم در فضای مجازی بودم و علاقه جوانان را به حضور در جمع های دوستانه بسیار زیاد می‌بینم این پتانسیل در همه دانشجویان وجود دارد که از این موقعیت‌ها استفاده نمایند و برای پیشرفت و افزایش مهارت‌های خودشان در این فعالیت‌ها شرکت کنند.
از حضور شما در این گفتگوی گرم و صمیمانه تشکر می کنیم و آرزوی موفقیت های بیشتری را برای شما داریم.
بنده هم از شما که این گفتگو را ترتیب دادید تشکر می کنم و برای همه دانشجویان شاهد و ایثارگر آرزوی موفقیت دارم.